Is de wereld nu absurd, of zijn wij dat? De wereld is een verhaal dat wij hebben bedacht. En in dat verhaal komen tegenstrijdigheden voor. Die tegenstrijdigheden zijn niet de wereld aan te rekenen, want die wordt verondersteld geen tegenstrijdigheden toe te laten. Het zijn de verhalen erover die tegenstrijdig zijn. En aangezien wij die verhalen hebben bedacht, zijn wij het die de absurditeiten hebben geïntroduceerd. Wij, mensen, hebben vele verhalen verzonnen om voor onszelf de wereld toegankelijk te maken. Maar die verhalen kennen vele verschillende uitgangspunten en vele verschillende conclusies. En die verschillen maken dat die verhalen niet altijd op elkaar aansluiten. En dat leidt tot tegenspraken, in de vorm “bewustzijn is een illusie”, “Vrije wil bestaat niet” of “hogere machten zijn niet almachtig”.
De verhalen die de rede ons presenteert zijn niet de enige manier waarop we proberen aan de werkelijkheid te ontsnappen. Dat doen we ook door steden te bouwen, en huizen, en wegen, en voertuigen, en scholen, bibliotheken en theaters, waarin die producten van de rede worden gepresenteerd. Films, toneelstukken, boeken, beelden en muziek, het zijn allemaal alternatieven voor de werkelijkheid, door de mens gemaakt. We luisteren liever naar een goed verhaal of kijken liever naar een spannende TV-serie dan dat we er op uit gaan om zelf iets te beleven.